"MƏSTANIN BALALARI"

Uşaqlara lap körpəlikdən kitab oxumaq vacibdir. Sübut olunub ki, balacalıqdan kitab dinləyən uşaqlar yazıb-oxumağı daha asanlıqla öyrənir, məktəbdə daha yaxşı oxuyur və özləri kitab oxumağa həvəsli olur. Birlikdə kitab oxumaq həm də uşaqlarda danışıq qabiliyyətini inkişaf etdirir,  diqqəti cəlb etməyə alışdırır, və onlara çoxlu yeni şeylər öyrədir. Bu, həm də məşğul gündəlik həyatımızda balamızla bir yerdə keçirdiyimiz sakit bir vaxtdır.

Balacalara kitabları necə oxumaq məsləhətdir?

• Uşağın yaşı nə qədər azdırsa, bir o qədər qısa və içində şəkilləri çox olan kitablar seçmək.
• Oxunuzu canlandırmaq. Məsələn: heyvanların səsi ilə “danışmaq”, maşın, qatar səsləri çıxartmaq, emosiyaları canlı olaraq göstərmək
• Yavaş- yavaş oxumaq. Sual verməyə imkan vermək və onlara cavab vermək.
• Özünüz də sual verin. Məsələn: “Səncə sonra nə oldu? Səncə niyə belə elədi?” və sairə.
• Uşağınızın seçdiyi kitabları oxumaq, hətta eyni kitabı tez-tez oxumaq istəsə belə.
• Kitabları uşağınızın əli çatan bir yerdə, cəlbedici tərzdə yığmaq. Hətta “oxu guşəsini” da yaratmaq olar.
• Hər gün kitab oxumaq üçün günün müəyyən vaxtını ayırmaq, məsələn, yatandan əvvəl.
  

Nağılların “canlandırılması” barədə gələn postlarda yazacağam. Hələlik isə balacalara bir şeir oxuyun:)

Nigar Rəfibəyli (Rəssam: Nazim Babayev)

MƏSTANIN BALALARI

Sevil bağa köçəndə

Məstanı da apardı,

Bağı görəndə Məstan

Gör nə tufan qopardı...

Gah ağaca dırmaşdı,

Gah divara dırmaşdı,

Gah damın üstə çıxdı,

Gah da çəpəri aşdı...

               

Qovdu ağ kəpənəyi,

Yoldu otu, çiçəyi...

Kərtənkələ, qurbağa

Qaçırdı sola-sağa,

Qarışqa dalında yük

Daşıyırıdı yuvaya,

Gedirdi qarayürük

Elə bil ki , davaya...

Məstan təzə yerlərdə

Özünə yurd salmışdı,

Üç balası zənbildə

Yaddan çıxıb qalmışdı...

 

Gəzirdi həvəs ilə

Məstan evi, eşiyi,

Gözünə ilişəndə

Hərdən siçan deşiyi,

Marıtlayıb dururdu

Deşiyin qabağında,

Görün bir nələr vardı

Sevilgilin bağında.

Havada uçur arı,

Şütüyür kərtənkələ;

Tullanırdı qurbağa

Suyun yanında hələ...

Məstanın üç balası

Şirxan, Tərxan və Orxan

 Zənbildən baş qaldırıb

Miyoldayırdı yaman...

Məstan atıldı, düşdü,

Oynaq  ladı doyunca,

Qaçdı xiyabanları

Qaçdı lap bağ boyunca...

Qaçdı, oynadı, qaçdı

Hey sevinə-sevinə,

Bura heç bənzəmirdi

Axı, şəhər evinə,

Hər yan açıq, bağ-bağat

Burda başqaydı həyat.                                

Məstan hey oynayırdı

Birdən duruxub durdu...

Gördü düşməni sərçə

Oturubdur budaqda...

Suyu çoxdan qurumuş

Bir quyu vardı bağda.

Məstan tez atıldı ki,

Qalxıb sərçəni tutsun,

Ağacda cik-cik edən

Sərçəni boğub udsun...

Ancaq mayallaq aşıb,

Özü quyuya  düşdü.

Qaranlıqda qorxudan

Onun qanı uyuşdu...

Quyuda hər yan qara,

Bir qaranlıq çökmüşdü

Elə bil divarlara...

Məstan lal-cim dayandı...

Qorxdu, ürəyi yandı...

Sevil gördü bu halı,

Qışqırdı bərkdən Sevil.

Quyuya Məstan deyil,

Özü düşdü elə bil...

- Gəlin, gəlin, ay aman,

Quyuya düşdü Məstan...

-Az atılıb-düşəydi, -

Deyə deyindi nənə,

Ürəyində acıdı

Ancaq Məstana yenə.

Yığıldılar qonşular

Hamı quyu başına,

Bir kəndir bağladılar

Lap quyunun daşına.

Kəndirin də ucuna

Bağladılar bir zənbil,

Zənbilə ət və çörək

Qoyub salladı Sevil...

Salladı ki, quyuya-

Məstan yeməyi görcək

Zənbilə girsin guya...

Lakin Məstan baxmadı

Zənbildəki şeylərə,

Bir məsləhət verirdi

Quyu başında hərə...

Sevil xeyli səslədi

Çox çağırdı Məstanı,

Məstan isə elə bil

Unutmuşdu dünyanı...

Nə çörəyə, nə ətə

Gözlə baxmırdı Məstan....

Nənə yerindən qalxıb

Yaxın gəldı bu zaman,

Pişik balalarını

Həmən zenbilə yığdı...

Şirxan, Tərxan və Orxan

Hamı bir yerə sığdı...

Salladılar yenidən

Quyuya bu zənbili,

Elə bil ki, Məstanın

Birdən açıldı dili.

Balalarını gördü,

Cumub zənbilə girdi...

Elə bil ki, yadından

Çıxdı bayaqkı dərdi...

Körpələri yaladı,

Miyoldadı o ki var...

Bu zaman yuxarıdan

Kəndiri tez dartdılar

Çıxartdılar Məstanı,

Yanında balaları...

Gördü Sevili Məstan,

Atıldı ona sarı.

Ana, bala pişiklər,

Hey yalaşıb doydular,

Kor quyunun ağzına

Uşaqlar daş qoydular.